Այսպիսի տողերով եմ ուզում սկսել,քանի որ միշտ կատարվում են երևույթներ,որոնք կարող էր միայն Աստված կատարել:Հենց մի այդպիսի երևույթի մասին էլ ցանկանում եմ այսօր խոսել:
Մոտավորապես 1 շաբաթ առաջ հյուր էինք գնացել(Սա հեքիաթ չէ,այլ իրականություն,որին անձամբ եմ ներկա գտնվել):Տանտիրոջ աղջիկը մեկնում էր Հայսատանից:Այնտեղ էին նաև նրա քույրերը,իսկ քույրերից մեկը երկու զույգ երեխաներ ուներ:Մեր գնալուց որոշ ժամանակ անց լույսերը գնացին և նրանք տան բոլոր անկյուններում մոմեր վառեցին: Որոշ ժամանակ անց գոռգոռոցներ լսեցինք,վազեցինք և տեսանք,որ այն սենյակը,որտեղ երեխաներն էին քնած վառվում է,իսկ անկողինը՝ որի վրա պառկած էին, արդեն կիսով չափ այրվել էր:Բարեբախտաբար երեխաներին մայրը հասցրեց շուտ դուրս հանել,սակայն անկողնու կեսը վառվել էր:Ամբողջությամբ վառվել էր նաև անկողնու կողքին գտնվող փոքրիկ պահարանը:Սակայն ի զարմանս բոլորի պահարանի վրա գտնվոծ Աստվածաշնչին ոչինչ չէր եղել,չնայաց պահարանը ամբողջությամբ վառվել էր:Այն նույնիսկ չէ սևացել:Ինքներդ եզրակացրեք,թե ով փրկեց և երեխաներին,և գրքին:
Այս պատմությունը հորինված չէ:Ես անձամբ ներկա եմ եղել այդ պատմությանը:Եվ ամենի ինչ գրված է ամենայն ճշտությամբ,առանց չափազանցությունների:
Փառք Տիրոջը, Տիրոջ ներկայությունն է եղել նրանց ընտանիքում:
Աստված Տեր է բոլորիս:
Ինչ էլ լինի Տերը մեզ հետ է:
Աստվածաշնչում գրված է << Ով, որ ինձ հավատա, ջրի վրայով էլ քայլի, չի սուզվի, կրակի վրայով էլ քայլի չի վարվի >> Այսինքն ով, որ հավատա Հորը Վորդուն և Սուրբ Հոգուն, այդ մարդը ամենամեծ հարստությունն ունի, հավիտենական կյանքը... Փառք Հիսուսին:
